برای اینکه عضلات به شدت کار کنند باید سوخت مورد نیاز عضله را تامین کنید .سلولهای عضله نیز مانند دیگر سلولها با ترکیب پر انرژی ATP آدنوزین تری فسفات انرژی خود را تامین می کنند .
ATP که یک مولکول انرژی می باشد موجب انقباض عضله انتقال پیام های عصبی و تقویت دیگر فرایندهای تولید انرژی در سلولها می شود سلولهای عضله با ترکیب اکسیژن و مواد غذایی حاصل از خوراک و عمدتا کربوهیدرات ها ATP می سازند .
چربی نیز به عنوان سوخت عضله استفاده می شود اما سلول چربی فقط در صورت وجود اکسیژن تجزیه می شود سلولهای عضله بیشتر تمایل دارند کربوهیدراتها را سوزانده و چربی ها را ذخیره کرده و از پروتئین برای ترمیم و رشد استفاده کنند .
سلولهای شما از طریق هر یک از سه سیستم انرژی زیر ATP تولید می نمایند :
۱ ) سیستم فسفاژن ۲ ) سیستم گلیکولیتیک ۳ ) سیستم اکسیداتیو.
در سیستم فسفاژن ATP از ترکیبی بنام کراتین فسفات (CP) ساخته می شود همین که ATP موجود به مصرف برسد باید با تغذیه اضافی و اکسیژن انرا جایگزین نمائید.
در طول تمرینات بدنی شدید و کوتاه مدت مانند تمرین با وزنه یا دوی سرعت اکسیژن موجود بوسیله سلولهای عضلانی به مصرف می رسد
در چنین مواقعی CP برای تولید انرژی در حد چند ثانیه فعالیت وارد عمل می شود CP می تواند در مواقع کاهش ATP به تولید ان نیز کمک کند.
هر گونه فعالیت بدنی شدید که بیش از ۳ الی ۱۵ ثانیه بطول بیانجامد می تواند به سرعت موجب نقصان ATP و CP در عضله شود انها باید جایگزین شوند پر کردن دوباره ATP و CP وظیفه دیگر سیستم های انرژی در بدن می باشد
سیستم گلیکولیتیک تامین کننده گلوکز برای عضلات است چه از طریق تجزیه کربوهیدراتهای موجود در رژیم غذایی فرد و چه توسط تجزیه گلیکوژن موجود در سلولهای عضله و کبد در فرایندی بنام گلیکولیز گلیکوژن مجددا به گلوکز تبدیل می شود و طی واکنش های شیمیایی متعددی در نهایت به شکل ATP بیشتر در می اید.
گلیکوژن ذخیره شده در عضلات شما می تواند انرژی لازم برای ۲ الی ۳ دقیقه فعالیت شدیدی بدنی را تامین نماید اگر اکسیژن کافی برای سلول عضله فراهم باشد گلوکز می تواند به ATP زیادی تبدیل شود اگر اکسیژن وجود نداشته باشد یا به طور ناقص تامین شود .
عضلات گلوکز را به ماده زایدی بنام اسید لاکتیک تبدیل می کنند افزایش میزان اسید لاکتیک در عضله در حال فعالیت موجب احساس سوزش در عضله شده و سبب ضعف و خستگی شدید و قطع انقباض عضله خواهد شد هنگامی که برای جایگزینی ATP و CP مجددا اکسیژن فراهم می شود اسید لاکتیک از عضله خارج می شود .
با یک دوره کوتاه استراحت بدن مجددا اکسیژن به سلولها می رساند و شما می توانید به تمرینات خود ادامه دهید .
سومین سیستم انرژی در بدن شما سیستم اکسیداتیو است این سیستم برای سوخت رسانی در هنگام فعالیت های ایروبیک و دیگر حرکات استقامتی به کمک بدن می اید.
اگر سیستم اکسیداتیو می تواند انرژی لازم برای تمرینات استقامتی را تامین نماید اما در هنگام چنین فعالیت هایی هر سه سیستم بدن به درجات مختلف در این تامین انرژی دخیل می باشند در مواقعی که تمرینات قدرتی انجام می دهید سیستم انرژی فسفاژن و گلیکوژن نقش اصلی را به عهده دارند .
اکسیژن یک منبع مستقیم انرژی برای تمرین ورزشی نمی باشد
این ماده برای تولید مقادیر زیاد ATP از دیگر منابع انرژی استفاده می کند .
سیستم اکسیداتیو به شکل زیر عمل می کند :
شما با تنفس اکسیژن را وارد ریه هایتان می کنید و متعاقب آن خون اکسیژن را از ریه ها جذب می کند قلب شما خون سرشار از اکسیژن را به بافت های بدن از جمله عضلات پمپاژ می کند.
هموگلوبین که یک پروتیون اری آهن در خون است اکسیژن را به سلولها حمل می کند تا انها را قادر به تولید انرژی نماید میوگلوبین شکل دیگر این پروتیئن دارای آهن عمل رساندن اکسیژن به سلولهای عضلانی را به عهده دارد درون سلولهای عضله کربوهیدراتها و چربی ها طی مراحل مختلف واکنش های تولید انرژی به انرژی تبدیل می شوند.
توانایی بدن برای تولید انرژی بوسیه هر یک از این سه سیستم می تواند با رژیم غذایی مناسب و برنامه تمرینات ورزشی بهبود پیدا کند نتیجه حاصله متابولسیمی است که چربی ها را سوزانده و موجب ساخت عضله می شود.
یقینا تمرینات قدرتی موجب ساخت عضله می شوند اما برای اینکه این ساخت و ساز صورت پذیرد باید مصالح ساختمانی آن را فراهم کنید پروتیئین , کربوهیدرات و چربی
در طول فرایندی بنام متابولیسم بدن تمام مواد غذایی را تجزیه نموده و از محصولات این فرایند برای تولید انرژی مورد نیاز برای رشد و زندگی استفاده می کند .
طی فرایند متابولیسم پروتیئن ها تجزیه و به اسید های امینه تبدیل می شوند سلولها از اسیدهای امینه برای ساختن پروتیئن ها ی جدیدی استفاده میکنند که بر اساس اطلاعات DNA که در سیستم مدیریت ژنیتیک ما می باشد از انها خواسته می شود .DNA اطلاعات خاصی از چگونگی ترتیب اسیدهای امینه در زنجیره های پروتیئنی دارد به محض اینکه سفارش ساخت پروتیئنی توسط DNA داده شود سلول پروتئین جدید را خواهد ساخت .
بر اساس انچه از این فرایند بر می اید منطق چنین حکم می کند که هر چه بیشتر پروتیئن بخورید بدن شما می تواند عضله بیشتری بسازد اما در واقعیت چنین اتفاقی نمی افتد پروتیئن مازاد در بدن به کربوهیدرات تبدیل شده و به مصرف تامین انرژی می رسد و یا به چربی تبدیل شده و در بدن ذخیره می شود.
برای رسیدن به رشد عضلانی افراط در خوردن پروتیئن ها کار ساز نمی باشد بلکه با افزایش تقاضای بدن برای دریافت پروتیئن می توان به آن رسید و برای این کار باید بدن را به فعالیت و کار سخت وادار نمائید.
واکنش عضلات نسبت به این فعالیت دریافت مواد غذایی مورد نیاز می باشد که برای رشد عضلات اسیدهای امینه حاصل از تجزیه پروتیئن ها نیز جزو انها می باشد اگر شما عضلاتتان را به سختی به کار بکشید سلولهای عضله پروتیئن مورد نیاز عضلات را خواهند ساخت .
منبع : POWER EATING DR KLEINER SUSAN
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.