کامپوزیت های پلیمری

 مزایای کامپوزیتها:

وزن سبک؛ استحکام بالا؛ دوام قابل توجه ؛ پایداری نسبی دربرابر اشعه UV و مقاومت شیمیائی.
کامپوزیتها یا قطعات فایبرگلاس دارای رتبه اول گسترش کاربرد؛ در صنایع مختلف هستند.
قطعات فایبرگلاس در هر شکل ؛ کیفیت سطحی و طرحی می توانند تولید شده و ضمن دارا بودن خواص مکانیکی طراحی شده از صرفه اقتصادی قابل توجهی نیز برخودارباشند.
کامپوزیتها یا قطعات فایبرگلاس حاوی یک نوع یا بیشتر از الیاف تقویت کننده بوده که توسط یک رزین ( ماتریس ) احاطه می گردند.
در بسیاری از کاربردها استفاده از مواد مغزی ( مانند فوم ها و ... ) باعث افزایش قابل توجه مدول مقطعی در قطعات کامپوزیت می گردد. استفاده از مواد مغزی باعث افزایش سفتی و سختی قطعات فایبرگلاس یا کامپوزیت می گردد.
قطعات کامپوزیتی دارای مواد مغزی می توانند یک طرف و یا دو طرف سطح صاف و صیقلی  به شکل ساندویچ تولید شوند.
الیاف تقویتی نقش اصلی را در استحکام و مقاومت قطعات کامپوزیت دارا می باشند که تعدادی از انواع آن شامل الیاف شیشه ؛ الیاف کربن ؛ الیاف آرامید؛ کولار و غیره هستند. که الیاف های فوق الذکر خود دارای اشکال و انواع مختلفی می باشند.
متداولترین نوع مصرفی الیاف تقویت کننده در صنایع الیاف شیشه ای هستند .
در یک کامپوزیت رزین سهم بیشتری را در مقایسه با مواد دیگر به خود اختصاص می دهد که در ضمن دارای  دونقش می باشد؛ اول به عنوان نگهدارنده یا تثبیت کننده محل الیاف تقویتی ودوم اینکه در صورت اعمال نیرو به قطعه باعث تغییر شکل و توزیع  تنش در کل سطح می گردد.
متداولترین رزین مصرفی در صنایع فایبرگلاس رزین پلی استر غیر اشباع است واز انواع دیگر می توان به اپوکسی ها؛ وینیل استرها ؛ فنولیک ها و غیره اشاره نمود.